BEAT!

2009-2010 sezonunun ilk yarısının son maçı iki takım içinde oldukça fazla şey ifade ediyordu. Trabzonspor, Şenol Güneş ile yakaladığı havayı devam ettirip, ilk yarıyı olabilecek en iyi puanla bitirmeyi hedeflerken, Fenerbahçe’de şüphesiz ki sonlarına doğru yalpaladığı devreyi lider olarak tamamlamak istiyordu.
Maçın başlangıç kadrolarına baktığımızda, Fenerbahçe’nin en ilginç duran yanı sol kanadıydı. Sezon başından beri asıl pozisyonu dışında hemen hemen her yerde oynamış olan Andre Santos bu sefer sol bekte başlayacaktı. Önünde ise Özer Hurmacı vardı. Özer’in şans bulmayı hak ettiğini bu sayfalarda daha önce yazmıştık. Peki bulması gereken şans bu muydu? Özer, pek de alışık olmadığı sol açıkta oldukça sırıttı ve etkisiz gözüktü. Andre Santos’la da oldukça uyumsuzdular. Santos da maç boyunca neredeyse hiç bindirme yapmadı. Serkan’ın sağ kanada geçmesinden sonra bu ikiliyi 5 dakikada alaşağı etmesi oldukça manidardı. Özer maçtaki müspet hareketlerini orta sahaya kaçak yaptığı anlarda gerçekleştirdi.
Trabzon cephesine bakacak olursak, Song- Egemen ikilisinin pek de güven vermediğini söylemekte fayda var. Güiza bu ikiliye oldukça zor anlar yarattı. Alazinho, geldiğinden beri en etkili maçlarından birini çıkardı. Colman’la beraber oldukça teknik bir uyum içerisindeydiler. Alazinho biraz daha şanslı olabilse oyununu golle de süsleyebilirdi.
Volkan Demirel, gelen topları izleme alışkanlığını sürdürürken bu pozisyonlardan birinin direğe çarpması, onun hiç akıllanmayacağını gösteriyordu. Güiza yine sakardı. Kolay pozisyonları pek de sevmeyen İspanyol, zor sayılabilecek bir pozisyonda 3 puanı getiren golü ağlara gönderdi. Gol sonrası sevincini Semih’le paylaşması da ilginç bir görüntüydü. Semih’in geçmişte Kezman’la da seviyeli bir arkadaşlığı olduğunu hatırlamakta fayda var.
Trabzon derli toplu bir takım. Teknik ve mücadeleci oyuncuları var. İkinci yarı oldukça etkili olacaklardır. Fenerbahçe’yse tam Daum’un takımı. Hep gıdı gıdına, hep günü kurtaracak kadar.
Velhasıl Fenerbahçe kazandı ve ilk yarıyı lider bitirdi. Şimdi ne yazık ki; futbolsuz günler bekleyecek bizi.