BEAT!

Kocaman bir adam geçti bir takımın başına bu sene. Çoğu palavra haberlerle örtülmüş bir futbol medyasında. Çoğu mafyavari adamlarla doldurulmuş kulüp yönetimlerinin gölgesi altında varolmaya çalışmış kendi halinde ama “kocaman” bir adamdı.
Çoğu yargıladı tercihini çünkü son yıllarda kendine biçtiği rolü bırakmıştı. Teknik adamlıktan, sportif direktörlüğe geçmişti. Yıllar yılı varlık mücadelesi verdiği Anadolu kulüplerinden Bizans’a geçiş yapmıştı. Oysa o Uzan’ların sahipsiz bıraktığı İstanbulspor’la yazmıştı kahramanlık hikayesini. Oysa o Gökçekspor’u bile çekilebilir kılmıştı. Oysa o “en çok” taraftar kültürüne sahip olan bir şehir takımını çalıştırmak isterim demişti... İşte bu yüzden de çok tartışıldı son tercihi.

O yuvasına dönmüştü. Koskaca bir şampiyonluğu “o feda edildi diye” çöpe atan taraftarına dönmüştü. Futbolcu olarak varolduğu takıma profesyonel yönetici olarak dönmüştü. Kim ne derse desin bu yüzden yüreğine “11” numarayı saklayanları çok sevindirdi onun dönmesi. Biraz da endişelendirdi tabii ki. Bu kocaman adamın ikinci kez harcanması ihtimali vardı çünkü. İçinde dünya kadar dalaverenin döndüğü Türkiye medyasının tam kalbine dönmüştü çünkü. Aziz Yıldırım ve Daum’la çalışacaktı. İşte o yüzden de endişelenmişti dönüşüne sevinenler.

Yarım sezonu geride bıraktı görevinde. Başarılı mı, etkili mi? Tartışılır. İki önemli transfer yaptı biri Dos Santos diğeri Cristian. Oyuncuları inişli çıkışlı bir grafik çizdi ama bedelleri ve vaad ettikleri düşünüldüğünde hiç de ölü yatırım olmadıklarını gösterdiler. İşin daha fazla yöneticilik kısmıyla haşır neşir gibi oldu. Ama futbolu bilen, ne konuşacağını bilen, emeği, dürüstlüğü bilen bir adamın bu ülkenin büyük kulüplerinden birinde sportif işlerin başında olması bu ülke futbolu adına umut veriyor.

Aykut Kocaman’ın Fenerbahçe’de olması onu seven Fenerbahçe’lilere huzur veriyor.