BEAT!

Uğur Meleke, TRT 2’de yayınlanan programda kelimesi kelimesine olmasa da şuna benzer birkaç kelam etti: Ortalama sinema seyircisinin oturup izlemeye başladığında önce kadrosu itibariyle hevesleneceği ama bir süre sonra sıkılacağı bir film vardır. Film ilk kısmında anlaşılması güç, sıkıcı ve yorucu gelecektir. Oysa sabredip izlemeye, filme şans vermeye devam ederlerse sonunda sinema tarihinin şaheserlerinden birine şahitlik edeceklerdir. Bu film Eternal Sunshine of the Spotless Mind’dır.

Galatasaraylıların da kimsenin lafına, yorumuna, kötülemesine kulak asmadan Frank Rijkaard’a sabretmesi, destek vermesi gerekir. Başta sıkıcı, zorlama ve anlaşılmaz gelecek bu oyunun sonunda mucize bir hale dönüşmesini sağlayabilecek bir adam çünkü Rijkaard.

Eternal’ı da, Galatasaray’ı da çok seven biri olarak örnek tam anlamıyla örtüşmüyor olsa bile hoşuma gitti. Çok yönlü kültürel alana hakim yorumculardan yapıcı, kaliteli yorumlar duymak ayrı keyif veriyor. Uğur Meleke’ye teşekkürler. Umarım onun gibi spor yazarlarının sayısı artar ve Hıncal Uluç gibi “Çalışma iznini iptal edin!” yorumlarıyla hala saçmalamazitör demirbaşında köşe tutanlar azalır.