BEAT!

Oysa biz de tam kutsal kitaplarda Messi'nin yenilmezliğine dair ayetler aramaya başlamıştık. Arjantinli parlak çocuk bir mesihti ya ve dünyanın en iyi takımına futbolu tüm dünyaya sevdirmek için gelmişti; yenilmezdi bu takım ve bu oyuncu. Bernabeu'da yaşananlar da bunun kanıtı değil miydi? Peki, sonra ne oldu?

Bir İtalyan takımı ve onun ultra megolaman teknik direkörü geldi ve en azından şimdilik bu büyüye bir son verdi. Barça, Şampiyonlar Ligi yarı finali ilk maçında deplasmanda İnternazionale'ye 3-1 mağlup oldu. Tamam hiçbir şey bitmedi daha. Bu İtalyan asiler, mesihin mabedine gidecekler ve rivayet odur ki orada Barça'ya kaybetmek her takım için default bir özelliktir.

Bakalım ne olacak şimdi. Bir süredir rutine bağlanan Barça hegomanyası devam edecek mi yoksa İnter'in makus talihi Avrupa'nın en iyilerini sıraya dizerekten değişecek mi?

Mourinho'yadan da bahsedelim biraz. Çoğuna göre onun İnter performansı çok da başarılı değil. Son çeyrek yüzyılın en rekabetten uzak Serie A'sında şampiyonluklar yaşamış olabilirler ama bir takımın başına Mourinh'yu geçirmek çok daha fazlasını vaad ediyor. Yalan değil, Endüstriyel futbolun büyük sponsorlarının, yine endüstriyel futbolun birer şirkete dönüşmüş büyük devleriylw omuz omuza vererek oluşturdukları danışıklı Şampiyonlar Ligi organizasyonuna çomak sokmayı başarabilmiş tek adam Mourinho. Şampiyonlar Ligi yeni formatına kavuştuktan sonra Porto dışında hiçbir, ikincil, takım bu kupayı kazanamadı. Bu, tek seferlik anarşiyi yaratan takımın kurucusu da özgüveni tavanlarda dolaşan Portekizliden başkası değildi işte.

O yüzden işin içinde "o" varsa biraz düşünmek gerekiyor. Tıpkı işin içinde "diğeri" varken galibiyet Katalanlar için formaliteye dönüştüğü gibi.