BEAT!

Bir bakalım Dünya Kupasında neler olmuş ya da biz neler ummuşuzda ne kadarı olmuş. En sürprizlisinden başlayalım söze; İsviçre son kertede Avrupa Şampiyonunu devirdi. post Aragones dönemlerini yaşayan İspanya maç boyu üstün olsa da ciddi İsviçre ataklarına engel olmayı başaramadı maç boyunca. Brezilya, Kuzey Kore karşısında hiç de etkili gözükmedi. Onlardan tarihi bir gol yemek ilginç bir deneyim olsa gerekti. Arjantin, ilk maçını zor da olsa geçerken, ikinci maçında biraz da balla farkı yakaladı. Higuain birbirinden şaka gibi golleriyle geçici tacı başına geçirmişti bile. Fakat bir gerçek vardı ki, Arjantin adına ortada kadro zenginliklerinin karşılığı olan bir futbol kesinlikle yok. El Dios futbolculuk döneminde ne kadar zenginlik sunduysa bizlere, şimdide sanki bir diyet ödetme peşinde. Kader de acımasız ama tarihin en ihtişamlı takımından böyle bir futbolsuzluk izleme çok fazla insana nasip olmaz bu dünyada. Almanya, grup maçlarında hakkını vererek kazanan tek büyüktü belki de. Bu haklı galibiyetin artık onların "küçülmeye" başladığı bir dönemde gelmiş olmasıysa gerçekten anlamlıydı. İngiltere ciddi bir hayal kırıklığı yaşadı, yaşattı. Daha yeni başladık demeyin büyük bir takımın ABD'ye futbolda kaybettiği her puan hayal kırıklığı tezahürüdür naif zihnimde. İhtişamlı bir kadrosu yok Adalıların belki ama şüphesizki ihtişamlı bir teknik direktörleri var. Fransa ise 1998-2000 yılları arasını dünyaya bir futbol ziyafeti olarak ayırmıştı ya aradan 10 yıl geçti hala bunun bedelini futbol oynamayarak ödüyorlar. İtalya bildiğin İtalya, bilmesek daha iyi ya! Mehmet Demirkol kızmasın ama bu çileyi çekmek istemiyoruz arakadaş.

Dünya Kupası'nın ne yazık ki parlayan ilginç bir takımı yok. Evet, İsviçre çok büyük sürpriz yaptı ama hala kimse onlardan bir mucize beklemiyor. Uruguay demek istiyor gönüller ama onların da ikinci turdan ötesini görmeleri zor gözüküyor. Belki de bu kupanın en heyecanlı anı Kuzey Kore'nin ağları havalandırdığı andı. Brezilyaya, onlardan daha Brezilya'lı bir gol attı bu disiplinli takım.

Disiplin demişken, Afrikalı kardeşlerimiz ne zaman öğrenecekler bu kelimenin anlamını. Çoğu oyuncuları da Avrupa'da başarılı bir şekilde oynuyor oysa. Birileri anlatsa Fil Dişi Sahillerine pas yapmaları gerektiğini nasıl olur acaba. Swen Goran Erikson başaramayacaksa bunu kim başaracak acaba! Oysa Afrikalı bir şampiyonumuz olsa timsah yürüşüyüşü yapmaz mı yurtta tüm Galatasaray'lılar, Beşiktaş'lılar. Neyse onlarda bir gün öğrenir diyorum. Ne diyeyim.

Herkese bol vuvuzelalı maçlar dileyelim ve umarım ki bir şeyler olsun! Dünya Kupası dilekolay 4 yılda bir yapılıyor. Öyle bozuk para gibi harcanacak bir şey değil ki...