BEAT!

Uzun süredir futbol ile ilgilenip elimden geldiği kadar bilinçli bir takipçi olmaya çalışıyorum. Fikirlerim, sevinçlerim, öfkelerim, ben demiştimlerim oluyor zaman zaman. Sevdiğim, sevmediğim oyuncular, oyun biçimleri var. Yine de her ne kadar takip etsem de futbolla ilgili eksikliğini gideremeyeceğim bazı yönler mevcut. Bunlardan biri de her hangi bir pozisyondaki oyuncunun altyapıda bulunduğu pozisyona dair hem genel hem de kendi fiziksel özelliklerine dair etkin eğitimi ne kadar alıyor oluşu.

Bildiğim bir şey var ki; sert ve düzgün şut çekebiliyorsan seni forvete koyarlar. Alt kademelerde fiziksel mücadele gücü de gün geçtikçe önemli bir öğe haline geldiğinden ayakta kalma, topla beraber hareket edebilme gibi yan faktörler de dikkate alınmaya başladı. Brian Clough’un bir sözü vardır: “eğer gerekli yeteneğe sahipsen sonsuza kadar ağaçta yere düşmeyi beklemezsin, biri mutlaka meyveyi toplayacaktır”. Yetenek önemli bir faktördür her zaman.

Semih ile ilgili bir kaç farklı görsel parça var hafızamda. Genelde nerede duracağını, nereye kaçacağını ve savunmayı nasıl rahatsız edeceğini çok çok iyi gösterdiği pozisyonlar bunlar. Eminim ki bu pozisyonlarda ki çabaları herhangi bir eğitimden ziyade içgüdüsel olarak geliştirdiği marifetler. Oyun içerisinde topsuz alanda çirkinleştiğine de çokça rastgeldim. Önemli pozisyonlar harcadığına da.

Aykut kocaman’ı figür olarak beğenirim. Duruşu, hayat görüşü itibari ile insana güven veren bir yapısı var. Eminim futbolla ilgilli kafasında formüle edilmeyi bekleyen düşünceler de var. Hızlı hareket edebilen, manevra ve pres yeteneği yüksek bir takım yaratmak istediğine eminim. Takımın yeni kanat oyuncularının stilleri de buna örnek teşkil ediyor. İstediği forvet tipi ve young Boys maçında yaptığı değişiklikler de bunun göstergesidir. Aykut’un da semih’i tercih etmeyişi ise benim adıma bir sürpriz oldu.

Gökhan Ünal sıradan bir forvet oyuncusu. Stilini farklı kılacak kalburüstü bir yeteneği neredeyse yok. İyi gününüde iyi paslarla gol bulabilir. Çok komik gol kaçırmaz, çok spektaküler bir gol atmaz. Guiza zaten bir fenomen. Semih’in neden oynayamıyor oluşu ise tam bir muamma.

Semih’in neden vasat oynama hakkı bile olmayışını anlamakta güçlük çekiyorum. Ülkede verilmesi gereken forvet eğitimine doğuştan sahip. Vuruş yeteneği var ve topsuz oyunda verimli. Yine de Aykut ona güvenmedi. O’nun yerine sıradan forvetinin yeteneklerine güvenmeyi tercih etti. Bu adamlarla beraber zaman geçirmiyoruz. Zaman zaman aralıklarla maçlarını izliyor belli fikirler ediniyoruz. Yattara’ya herkesin hayran olup antrenörlerinin ona hiçbir zaman koşulsuz güvenmemesi gibi bir duruma benziyor semih’in durumu. Bu yüzden hem psikolojik hem de fiziksel savaş veriyor. Oynamadıkça oyun konsantrasyonunu da kaybediyor. Aslında Fenerbahçe’de kalmakta hala neden inat ediyor anlayamıyorum.

Bir dönem arif erdem son 15-20dk adamı olmuştu. Maçlara sonradan giriyor ve yorulmuş rakip savunmayı hallaç pamuğu gibi atıyordu. Bu durumdan hoşnut değildi ve ilk 11 şansı istediğini dillendiriyordu. Oysa o zamanki taktik içerisinde yetenekleri bağlamında işlevsel bir kozdu. Semih böyle bir taktiksel koz da değil. Sonradan girsin gol atsın isteniyor ama bunun bireysel yetenekleri ile ilgili doğrusal bir ilişkisi yok. Bana göre gol bulduğunda bütün maç oynamış olmasından farklı bir etkenin sonuca katkısı da yok.

Fenerbahçe sezon açısından büyük bir kayıp yaşadı. Büyük ihtimalle güçlü, hızlı ve gol vuruşu ortalama bir forvet transfer edecek. Bunun yanında topsuz oyunda ve ileride oyun kurmada yetersiz bir forvet olacak bu transfer. Semih yine yedek kalacak. Gol sıkıntısı çekilen maçlardan sonra yine adı geçecek. Sene sonunda da büyük ihitmalle takımdan ayrılacak. Semih’in artık bizim kendi kendimize söyleyip durduğumuz şeyi kariyeri için yapması gerekli: vasat oynadığında dahi ilk 11’in değişmez bir parçası olabileceği bir takıma gitmeli ve neler yapabileceğini herkese göstermeli.